مقدمه

یک زبان ممکن است به صورتهای مختلفی درگستره جغرافیایی ویا طبقات اجتماعی ، یک جامعه زبانی مورد استفاده قرار گیرد که این صورتهای زبانی را«گویش» می نامند .گویشهای محلی عمدتاً از نظر آوایی ، ساختواژی ، نحوی و خصوصاً از حیث واژگان متداول ، با گویش معیار ، متفاوت می باشند . برای مثال در مقایسه گویش بختیاری با گویش معیار به آسانی می توان به تفاوتهایی دست یافت.گویشها خود طیف گسترده ای را می پوشانند که از درجه تنوع بالایی برخوردارند .ا ین تنوع در حوزهء یک گویش همواره آوایی است.به واسطهء همین تنوعات آوایی است که گونه های مختلف یک گویش بوجود می آیند. گویش بختیاری همچون سایرگویشهای زبان فارسی ازجمله گویش یزدی،اصفهانی،طالش،مازندرانی،گیلکی و.... ازنظرآوایی ، نحوی ، ساختواژی و واژگان با گویش معیار تفاوتهایی دارد.اما در میان هرکدام از این گویشها نیز تنوع زیادی از نظرآوایی وجود دارد که این تنوع صرفاً آوایی,گونه های مختلف را باعث می گردد.گویش بختیاری نیز در جای جای سرزمین بختیاری مورد تکلم قرار می گیرد که تقریباً از نظرآوایی،نحوی،ساختواژی و واژگان با گویش معیار بسیار متفاوت است